Προ'ι'στορικό Σπήλαιο Φράγχθι

​

Παίρνοντας το σηματοδοτημένο και ειδυλιακό μονοπάτι από την παραλία Λαμπαγιαννάς σε μικρό χρονικό διάστημα (περίπου 20 λεπτά) ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει στο επιβλητικό σπήλαιο.

 

Στο σπήλαιο εντοπίστηκαν κατάλοιπα ανθρώπινης δραστηριότητας από την Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο . Για 13000 περίπου χρόνια το σπήλαιο κατοικήθηκε περιοδικά από μικρές ομάδες περαστικών κυνηγών, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν λίθινα εργαλεία από πυριτόλιθο για το κυνήγι και τον τεμαχισμό του κρέατος μεγάλων ζώων. 

 

Από τη 10η έως την 8η χιλιετία π.Χ. το σπήλαιο κατοικείται από ολόκληρες οικογένειες που αναπτύσσουν συλλεκτικές δραστηριότητες και αποκτούν πιο σύνθετο εργαλειακό εξοπλισμό με βασικό υλικό τον πυριτόλιθο. Εντυπωσιακή είναι η παρουσία κοσμημάτων, καθώς και η εισαγωγή οψιανού από τη Μήλο για την κατασκευή λίθινων εργαλείων στα τέλη της Παλαιολιθικής εποχής.

 

Κατά την Μεσολιθική περίοδο (7500-7000 π.Χ.) περιορίζεται το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων και η διατροφή των κατοίκων του σπηλαίου βασίζεται σε φυτά, μαλάκια και χερσαία σαλιγκάρια (τροφοσυλλέκτες). Για την κατασκευή εργαλείων χρησιμοποιείται εκτός από τον οψιανό και τον πυριτόλιθο και ο πυριτικός σχιστόλιθος. Ο ενταφιασμός ενός άνδρα 25 ετών στο σπήλαιο αποτελεί μία σπανιότατη μαρτυρία ταφής κατά τη μεσολιθική εποχή. Κατά την περίοδο 7000-6000 π.Χ. οι κάτοικοι του σπηλαίου προσανατολίζονται συλλογικά προς την αλιεία, επιδίδονται σε ψάρεμα τόνων και κατασκευάζουν κοσμήματα από όστρεα.

 

Κατά την Nεολιθική εποχή (6000-3000 π.Χ.) γίνεται μια μετάβαση στη νέα αγροτική-τροφοπαραγωγική οικονομία που μαρτυρείται με την εμφάνιση στο σπήλαιο εξημερωμένων ζώων και φυτών.. Οι κάτοικοί του ωστόσο δεν εγκαταλείπουν εντελώς τις τροφοσυλλεκτικές (αλιεία) και κυνηγετικές συνήθειες των προηγούμενων περιόδων. Η κατοίκηση του χώρου που επεκτείνεται και έξω από το σπήλαιο προς την παραλία, γίνεται μόνιμη και χαρακτηρίζεται από την ταφή των νεκρών και την εμφάνιση της κεραμεικής. (6000-5000 π.Χ.). Τέχνεργα με συμβολικό περιεχόμενο, όπως ειδώλια και κοσμήματα, αφήνουν να διαφανεί η ιδεολογία των κατοίκων, ενώ εισηγμένα αντικείμενα και πρώτες ύλες βεβαιώνουν την επικοινωνία και τις συναλλαγές με άλλες περιοχές.

​

Σταδιακά από το 3000 π.Χ. η άνοδος της στάθμης της θάλασσας σε συνδυασμό με κατολισθήσεις που αποδίδονται σε σεισμική δραστηριότητα συρρίκνωσαν το ζωτικό χώρο της κοινότητας και οδήγησαν στην εγκατάλειψη του σπηλαίου.

​

 Προτείνεται να επισκεφθείτε το σπήλαιο κατά τις απογευματινές ώρες που σε συνδυασμό με το τοπίο και την δύση του ηλίου αναδικνύεται ακόμα περισσότερο η ομορφιά της περιοχής.